Paradoksalnie tydzień absencji od soulsów nie zgasił zapału do tej psychopatycznej przygody, wprost przeciwnie zaowocował jeszcze większą potrzebą złapania za pad i wciśnięcia komuś żelaza między spróchniałe żebra.
No i proszę, efekty tylko po godzinie grania: boss (Motyl) posłany do piachu, poziom czterokrotnie wywindowany, plecak ugina się do nadmiaru itemów i czuje, że jestem gotowy do Blighttown.
Jednak odpoczynek był potrzebny a każdy mały krok do przodu to już naturalnie niemały sukces i w cholerę satysfakcji.
automatdokawy 